Mystory

ทุกๆ วันไม่ว่าผมจะเดินทางไปไหน ผมมักจะเลือกใช้บริการของรถเมล์เป็นหลัก
และทุกๆ ครั้งที่ผมใช้บริการบนรถเมล์ ผมก็มักจะเจอพฤติกรรมแปลกๆ มากมาย

เรื่องที่จะเล่าให้ฟังต่อไปนี้ เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงกับผม
ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนพันธุ์นี้อยู่บนโลก

เรื่องมีอยู่ว่า ระหว่างทางที่ผมเดินทางกลับบ้านวันนี้
บนรถเมล์ที่มีคนจำนวนพอสมควรยืนกันบ้างนิดหน่อย

รถเมล์ขับไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมีชายแก่คนนึงและชายตาบอดเดินขึ้นมา
ชายทั้งคู่เดินขึ้นมาบนรถเมล์โดยที่ไม่มีใครสนใจและไม่มีใครมีน้ำใจลุกให้นั่งเลย

ผมสงสัยมากกว่าสังคมนี้เป็นไรไปแล้วเนี้ย
ทั้งๆ ที่คนที่นั่งแถวนั้นก็วัยรุ่นชายทั้งนั้น
แต่ไม่มีใครแสดงความเสียสละในการลุกเลย

ผมเองวันนี้ก็ไม่ค่อยสบาย รู้สึกปวดหัวอยู่นิดหน่อย
จึงต้องลุกเพื่อแสดงความเสียสละแทน

แต่สิ่งเหล่านี้ยังไม่ทำให้ผมสะเทือนใจเท่ากับเหตุการณ์ต่อจากนี้
นั่นคือ ผมต้องยืนจนเกือบถึงบ้านผม ซึ่งอีกไม่กี่ป้ายก็ถึงบ้าน
ทันใดนั้น ผมก็ได้ยินคำพูดของชายสองคนสนทนากันว่า

?ดูสิคนที่ลุกให้คนตาบอดนั่น มันยืนตลอดทางเลย?
?เออ สมน้ำหน้ามัน ดันอยากลุกให้เขานั่งเองนี่ ช่วยไม่ได้?

ผมซึ้งและประทับใจกับคำพูดของคนที่ไร้น้ำใจคนนั้นมาก
น้ำใจคุณไม่มีแล้วจิตใจยังสกปรกอีก
แต่ก็อย่างว่าแหละครับ ผมว่าไอ้คนพันธุ์นี้มันคงพิการทางใจ หรือสมองแน่ๆ

แต่ช่างเหอะครับ สักวันถ้าเขาแก่ลง หรือวันใดที่เขาพิการ
ผมก็หวังว่ากรรมคงตามสนองเขาบ้างนะ

ปล. วันนี้ขอคิดในด้านมืดสักวันนะครับ ทนไม่ได้จิงๆ

ช่วงนี้ทำอะไร “ฝืนใจ” ตัวเองไปเยอะเหมือนกัน
หลายๆ เรื่อง ไม่อยากคิดมากก็เลยเอามาเขียนบล็อกให้อ่านกันเล่นๆ ดีกว่า

อาการ “ฝืน” คือ การทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ หรือไม่อยากทำ
อาการ “ฝืน” คือ อาการที่ต้องทนทำอะไรบ้างอย่างที่รู้สึกว่ามันขัดกับตัวเอง
อาการ “ฝืน” คือ การทำในสิ่งที่เกินขอบเขตความสามารถของตัวเอง

บางครั้งเมื่อคนเราต้องทำอะไร “ฝืนๆ” ก็มักจะทำในสิ่งๆ นั้นได้ไม่ดี
แต่ก็อย่างว่าแหละครับ ชีวิตคนเราไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
ถ้าทั้งชีวิตมีความสุข ทำอะไรก็ราบรื่นไปซะหมด ชีวิตนี้ก็คงไม่มีคุณค่า

บางอย่างถ้าไม่เคยทำ หรือไม่ชอบทำ เราจะต้อง :-
– อดทน
– เรียนรู้
– ปรับตัว
– พลิกแพลง
– ยอมรับ
ฯลฯ

เอาเป็นว่า “ฝืน” ทนและทำต่อไป

วันนี้ผมก็เลยขอแถมด้วยเพลงๆ นี้ให้เพื่อนๆ แล้วกันนะครับ

ชื่อเพลง ฝืน ของ ลิปตา

ฟังเพลง ฝืน ของ ลิปตา

เนื้อเพลงฝืน ของ ลิปตา

คอยห้ามใจทีไรมันก็ยังทนไม่ไหว
ทุกครั้งที่เราใกล้ชิดกัน ฉันเพ้อฝันไปถึงไหน

* อย่าไปอยู่ใกล้เธอ เตือนหัวใจตัวเอง
อย่ามัวฝันถึงเธอ แล้วฉันจะทำได้ไหม
อย่าคอยส่งยิ้มให้เธอ เธอคงไม่สนใจฉันสักนิดเลย

** แล้วฉันจะฝืน ฝืนหัวใจตัวเองได้ไหม
แล้วฉันจะฝืนความรู้สึกของฉันได้ยังไง
ไม่อาจจะฝืนความรักที่มันเอ่อล้น
ฉันนั้นต้องฝืนทนกล้ำกลืน
อยู่กับความขื่นขมที่เธอมองว่าฉันไม่มีตัวตน
ถึงจะยากเย็นเพียงใด ฉันก็คงต้องฝืนต่อไป

(*)

แล้วฉันจะฝืน ฝืนหัวใจตัวเองได้ไหม
แล้วฉันจะฝืนความรู้สึกของฉันได้ยังไง
ไม่อาจจะฝืนความรักที่มันเอ่อล้น
ฉันนั้นต้องฝืนทนกล้ำกลืน
อยู่กับความขื่นขมที่เธอมองว่าฉันไม่มีตัวตน
ถึงจะยากเย็นเพียงใด ต่อให้ฉันต้องทำอย่างไร
ฉันต้องทำให้ได้ ฉันต้องฝืนหยุดรักเธอ

(**)

ถึงจะยากเย็นเพียงใด ฉันก็คงต้องฝืนต่อไป
แล้วฉันจะฝืนได้ไหม ฉันนั้นต้องฝืนต่อไป

เอาเพลงมาให้ฟังเชิงบันเทิงนะครับ อย่าคิดมากไปหล่ะ
เพราะขอบอกก่อนว่า ผมไม่ได้ “ฝืน” เรื่องความรักก็แล้วกัน

วันนี้ขอเล่าเรื่องส่วนตัวที่กำลังยุ่งเหยิงให้เพื่อนๆ ได้ฟังสักหน่อย
อย่างน้อยจะได้เข้าใจสภาพของผมในช่วงนี้ขึ้นมาบ้าง

หลายคนอาจจะสงสัยว่าช่วงนี้ทำไมผมดูเงียบลง
– MSN ก็ไม่ค่อยคุย
– hi5 ก็ไม่ค่อยตอบ
– twitter ก็ไม่ค่อย tweet
– email ก็นานกว่าจะตอบ
ฯลฯ

เรื่องที่ 1 – เหนื่อย
ช่วงนี้งานประจำของผม มีหน้าที่ที่ผมต้องรับผิดชอบเยอะขึ้น
งานต่างๆ ต้องการความเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น
ดังนั้นงานประจำผมจึงต้องทุ่มเทให้งานประจำด้วยเช่นกัน

ส่วนเรื่องบล็อกใหม่ที่กำลังเข้าที่ ก็ต้องอาศัยความขยันในการอัพเดทเรื่องของตัวเองบ่อยๆ
เพื่อให้บล็อกของผมสามารถสร้างชุมชนบรรณารักษ์ได้หลายรูปแบบ

จากงานประจำ + งานบล็อก = เหนื่อยมากมาย

เรื่องที่ 2 – เครียด
งานประจำที่ผมทำอยู่เป็นงานราชการ ดังนั้นเวลาจะทำอะไรก็ตามต้องทำตามแบบราชการ
อยากจะบอกว่าจนวันนี้ผ่านไปก็เกือบครึ่งปีแล้ว ผมเองก็ยังไม่ชินกับลักษณะงานแบบนี้อยู่ดี
บางอย่างที่น่าจะทำได้ แต่พอเข้ากระบวนการราชการก็ไม่สามารถทำได้

จากระเบียบงานราชการ = เครียด

เรื่องที่ 3 – ป่วย
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย บางวันร้อน บางวันฝนตก
ผมเองก็ยังปรับสภาพไม่ค่อยทันหรอกนะครับ

แถมด้วยการหอบงานกลับมาทำเยอะก็เลยต้องนอนดึกขึ้น บางวันก็ไม่ได้นอน
เวลาพักผ่อนหายไป เลยทำให้สุขภาพทรุดลงนิดนึง

จากสภาพอากาศ + พักผ่อนน้อย = ป่วย

จากเรื่องที่ 1 + 2 + 3 จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง
และการระบายความในใจให้เพื่อนๆ ฟังวันนี้นั่นเอง

เหนื่อย + เครียด + ป่วย = ผมเองในตอนนี้

อย่างที่บอกว่าบล็อกนี้เป็นทั้งบล็อกห้องสมุด บรรณารักษ์ และเรื่องทั่วๆ ไป
ผมเลยขอนำเสนอเรื่องราวของชีวิตตัวเองบ้าง ซึ่งเป็นเรื่องที่แค่อยากระบายให้อ่าน
เอาเป็นว่าก็ทนๆ อ่านกันสักนิดนะครับ

เนื่องจากอาทิตย์ที่ผ่านมามีเรื่องมากมายเกิดขึ้น (งานเข้ามากมาย)
งานบางอย่างที่ได้รับมอบหมายก็มีความผิดพลาด งานบางอย่างก็ยังไม่สำเร็จ

Read more →